Γειά χαρά παιδιά! καλή χρονιά! με υγεία, χαρά και λιγότερο τραυλισμό
. Θέλω να σας πω την προσωπική μου εμπειρία και να μάθω αν συμβαίνει και σε κανέναν άλλον. Προσωπικά, δεν έχω χειρότερο απ' το να συναναστρέφομαι με άτομα που με διακόπτουν όταν μιλάω.Και όχι επειδή θέλω να είμαι το επίκεντρο της προσοχής, καθόλου, αλλά γιατί όταν με διακόπτουν τραυλίζω όσο ποτέ! Για παράδειγμα, έχω αρχίσει να λέω μια πρόταση οκ? τα πάω αρκετά καλά και πριν προλάβω να τελείώσω, βλέπω το στόμα που του άλλου έτοιμο να ανοίγει είτε επειδή κατάλαβε τι θέλω να πω είτε επειδή θέλει να πει το δικό του σώνει και καλά...και με λούζει κρύος ιδρώτας!! και ΦΤΟΥ! έχω ήδη κολλήσει τρελά, δε μπορώ να βγάλω λέξη..Γιατί συμβαίνει αυτό θεε μου?? άσε με να τελειώσω τη ρημάδα τη φράση μου και μετά μίλα.ή άλλη φορά που έχω μια κουβέντα με κάποιον, χώνεται ξαφνικά ένας άλλος και μιλάει πάνω στη φωνή μου..ΤΕΛΟΣ..έχω τελειώσει, αν χρειαστεί δηλαδή να πω το ίδιο πράγμα ξανά, δε μπορώ να το πω με τίποτα. Αλλά πρέπει εγώ να σκοτωθώ να τα πω όλα κι ας λαχανιάσω τόσο πολυ που σχεδόν μ κόβεται η ανάσα, γιατί ο άλλος είτε βαριέται να σε περιμένει, είτε σε διακόπτει. Θέλω το χώρο μου και το χρόνο μου για να μιλήσω!!! Μ ακάρι όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους μιλάω να μου έδιναν χρόνο για να μιλήσω και ας τελειώσω τη φράση μ μετά απο πολλά λεπτά, να περιμένει!!! αλλά όχι, εκεί να σε διακόψουν και να σε κάνουν να μην το ξανανοίξεις ποτέ μετά...