Από τα άτομα που έχω γνωρίσει έως τώρα στο ΚΕΘΤ, έχω διαπιστώσει πως όλοι, μετά από κάποια περίοδο θεραπείας ή μετά από την ολοκλήρωση ενός θεραπευτικού προγράμματος, στο ΚΕΘΤ, αποκτούν καλό έως πολύ καλό έλεγχο ομιλίας. Σε κάποιους μάλιστα, έχουν συμβεί εντυπωσιακές αλλαγές!
Κάποιοι όμως σταματούν εντελώς, να ασχολούνται με την συνέχιση της διερεύνησης και της τροποποίησης του τραυλισμού τους.
Για ποιούς λόγους συμβαίνει αυτό?
Η κάθε είδους προσπάθεια για να αλλάξουμε κάτι, προκαλεί διαμάχη, γιατί το καινούριο εναντιώνεται στο παλιό.
Γίνεται κάποια μορφή "πολέμου", με αρκετές "μάχες". Αλλες μάχες κερδίζονται και άλλες χάνονται. Αλλες μάχες είναι επιτυχημένες και άλλες είναι επώδυνες.
Η προσπάθεια συνέχισης της τροποποίησης της ομιλίας, όπως και κάθε είδους προσπάθεια, εκτός από τα θετικά αποτελέσματα, είναι ΚΑΙ ψυχοφθόρα διαδικασία..
Για αυτό, κάποιοι προτιμούν να μείνουν στα όποια κεκτημένα, και δεν συνεχίζουν..