Για πολλά χρόνια, κάπνιζα «μάρλμπορο λάιτς».
Σε κάποιες μαύρες περιόδους τραυλισμού, μου ήταν πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο, για να προφέρω τα τσιγάρα μου.
Πήγαινα λοιπόν στο ίδιο περίπτερο για να αγοράσω τσιγάρα και έλεγα στον φίλο περιπτερά (αφού πήγαινα συνέχεια, γίναμε και φίλοι) την πιο εύκολη για μένα φράση «Καλημέρα! Τσιγάρα»
Όποτε δεν μπορούσα να πάω στο ίδιο περίπτερο, κρατούσα το άδειο πακέτο και πήγαινα σε άλλο περίπτερο, σε άγνωστο περιπτερά. Του έδειχνα το άδειο πακέτο και του έλεγα την πιο εύκολη για μένα φράση «Ένα τέτοιο…».
Άλλες φορές, αγόραζα ολόκληρη κούτα από τσιγάρα, για να αποφεύγω την όλη διαδικασία.
Μετά από τη συμμετοχή μου σε ομαδικό πρόγραμμα τροποποίησης τραυλισμού στο ΚΕΘΤ, μπορώ πλέον να λέω με ευκολία τη «δύσκολη» για μένα φράση «Καλημέρα! Ένα μάλμπορο λάιτς παρακαλώ».
Όμως… έκοψα το κάπνισμα.