πίσω στο site

Όλοι έχουμε μια ιστορία να πούμε για τον τραυλισμό..

Γράψτε μας την ιστορία του δικού σας τραυλισμού. Μας ενδιαφέρει να τη μοιραστείτε μαζί μας.

Όλοι έχουμε μια ιστορία να πούμε για τον τραυλισμό..

Δημοσίευσηαπό Maria Fa. » Παρ Ιούλ 04, 2014 7:11 pm

Καλησπέρα παιδιά.. με λένε Μαρία, είμαι δέκα εφτά ετών και για να βρίσκομαι εδώ πέρα και να γράφω έχω τραυλισμό όπως καταλαβαίνετε. :P

Στο παρελθόν είχα κάνει ακόμη δυο φορές λογοθεραπεία αλλά όπως φαίνεται δεν κατάφερε να εξαφανιστεί παντελώς, και ούτε πρόκειται βέβαια απλά δεν θα είναι στο ίδιο ποσοστό που είναι τώρα. Μέχρι τώρα δεν είχα συνταρακτικές εμπειρίες από τον τραυλισμό, δεν θυμάμαι κοροϊδία και τα σχετικά.

Το μόνο που θυμάμαι είναι στην α γυμνασίου τότε που δεν μπορούσα να πω λέξη και η καθηγήτρια μου είπε να χτυπάω το χέρι μου στο θρανίο και με κάθε χτύπημα να λέω και αυτό που θέλω. Δεν ήταν και ό,τι καλύτερο να σε κοιτάνε γύρω στα είκοσι πέντε παιδιά, ήταν αρκετά αμήχανη εκείνη η στιγμή. Πάλι καλά κανείς δεν θα την θυμάται σήμερα, έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε. ;D

Αν ρωτούσατε κάποιον συμμαθητή μου για μένα θα σας έλεγε πως ήταν σαν να μην υπήρχα στην τάξη, και δίκιο θα χει. Στόμα έχω και μιλιά δεν έχω. Εφόσον σπάνια σηκώνω το χέρι για να πω μάθημα και ας το ξέρω. Πάντα σκέφτομαι πως θα κολλήσω. Αλλά και όταν παίρνω το ρίσκο να πω χωρίς να σκεφτώ πως θα κολλήσω δεν κομπλάρω πάντα αλλά υπάρχουν και φορές που γίνεται αυτό, μετά από αυτό όμως είναι όλα εντάξει. Δεν υπάρχουν ψίθυροι και γελάκια, ίσως να μην το χουν προσέξει τόσο πολύ, ίσως απλά να αδιαφορούν.

Εγώ όμως που δεν το άντεχα άλλο που και που το έλεγα στην μαμά μου και εκείνη απλά μου απαντούσε ότι "όλα είναι στο μυαλό σου και πως αυτό γίνεται από το άγχος σου". Παρόλα αυτά εγώ ήθελα να το κοιτάξω, να δω τι είναι αυτό που δεν με αφήνει να κάνω την παρουσία μου στην τάξη πιο ζωντανή. Είμαι και χαμηλών τόνων γενικότερα όποτε φταίει και αυτό λίγο πολύ. Αν ήμουν πιο κοινωνική τίποτα δεν θα με ένοιαζε, απλά θα έλεγα αυτό πού ήθελα χωρίς καν να σκεφτώ αν θα τραυλίσω ή όχι.

Και τέλος πάντων μετά από μια επίσκεψη στον κ. Φούρλα όλα αποδείκνυαν πως έχω τραυλισμό, έτσι χωρίς πολλά πολλά αμέσως είπα το "ναι" για μια ομαδική λογοθεραπεία. Η ιδέα πως θα είμαι με παιδιά που έχουν και εκείνα το ίδιο πρόβλημα με ενθουσίασε, διότι θα γνώριζα και καινούρια άτομα, κάτι που είναι δύσκολο από μόνη μου να κάνω. Για αυτό δεν έχει να κάνει ο τραυλισμός αποκλειστικά αλλά και ο κλειστός και κουμπωμένος χαρακτήρας που έχω. Τελείωσαν οι δυο εβδομάδες της λογοθεραπείας και έχει αλλάξει και η ομιλία μου. Μια ακόμη βδομάδα μέχρι το τελικό αποτέλεσμα! Το θέμα είναι να αποδέχεσαι αυτό που έχεις, οτιδήποτε πρόβλημα και αν είναι, μόνο έτσι θα μπορείς να βρεις λύσεις και τρόπους ώστε να το αντιμετωπίσεις.

Να θυμάστε...όλα είναι στο μυαλό μας, το οποίο εμείς ελέγχουμε, όχι αυτό εμάς! 8)
Maria Fa.
Αρχάριο μέλος
Αρχάριο μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 4
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 04, 2014 4:14 pm

Επιστροφή στο Η ιστορία του Τραυλισμού μου

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 5 επισκέπτες