Σελίδα 1 από 1

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Παρ Ιούλ 04, 2014 11:11 am
από ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π.
Είμαι 45 χρονών και θυμάμαι τον εαυτό μου να τραυλίζει από τα 4. Η πρώτη τραυματική εμπειρία ήταν στην πρώτη δημοτικού όταν η δασκάλα μου με έβαλε να διαβάσω ένα ποίημα για τον κόκορα. Ακόμα θυμάμαι τα γέλια των συμμαθητών μου... Έκτοτε σε όλα μου τα μαθητικά χρόνια απέφευγα να διαβάσω. Χαμήλωνα το κεφάλι για να μη βλέπω τη δασκάλα, προσπαθούσα να κρυφτώ πίσω από τον μπροστινό μου για να μη με δει. Κάποιες φορές το ΄΄κόλπο ΄΄ έπιανε γιατί η δασκάλα καταλάβαινε τη συναισθηματική μου φόρτιση και, ή περνούσε τη σειρά μου ή με έβαζε να διαβάσω πολύ λίγο. Στα προφορικά μέσα στην τάξη τα κατάφερνα καλύτερα αλλά δυσκολευόμουν και πάλι όταν έπρεπε να πω πράγματα που είχαν συγκεκριμμένη ορολογία.Πέρασα στο Πανεπιστήμιο και προσπαθούσα να αποφύγω και πάλι να δείξω τον τραυλισμό (π.χ αποφεύγοντας παρουσιάσεις στις εργασίες). Είμαι εκπαιδευτικός εδώ και 15 χρόνια και ο αγώνας που κάνω είναι...άνισος και χαμένος από χέρι, γιατί η επικοινωνία σε έναν εκπαιδευτικό είναι το βασικό του εργαλείο. Επειδή δεν μπορείς μία ζωή να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου, έκανα το μεγάλο βήμα και παρακολουθώ το ομαδικό θεραπευτικό πρόγραμμα ενηλίκων. Η συναισθηματική μου φόρτιση είναι ακόμη μεγάλη. Η προσπάθεια συνεχίζεται...και θα συνεχίζεται!!!