Η μεγαλυτερη φοβια μου .... ο τραυλισμος μου!

[BABAROS91]

Ειμαι 20 χρονων και ο τραυλισμος αποτελουσε προβλημα αν θυμαμαι καλα απο το δημοτικο ...οταν αντι για 'ρ 'ελεγα 'λ'!Μαλιστα, αρκετες φορες με κοροιδευαν επειδη αντι για ρ ελεγα λ....
εκανα ομως λογοθεραπεια και το ξεπερασα!Δυστυχως, ομως αυτο δεν ηταν τιποτα μπροστα σε αυτο που με περιμενε....Τα παιδικα μου χρονια περασαν χωρις να τραυλιζω ιδιαιτερα.Η κατασταση επιδινωθηκε αρκετα στην ηλικια των 17-18 και συνεχιζεται καπως χειροτερα εως σημερα, εχω φτασει σε σημειο να μην μπορω να αρθρωσω μια απλη προταση...!Μαλλον, το χειροτερο ειναι .οτι καθως ανηκω σε 7-μελη οικογενεια και  η δυνστοτητα να κανω ξανα λογοθεραπεια ειναι μηδαμινη ....
Αποτελεσμα αυτης της καταστασης ειναι να μην εχω φιλους ουτε κοπελα(κατι το οποιο ειναι αυτονοητο για καποιους αλλους)...με λιγα λογια δεν εχω την ζωη που πιστευω οτι μου αξιζει!Συχνα αναγκαζομαι να αλλαζω αυτα που λεω γιατι διαισθανομαι οτι δεν θα μπορεσω να τα προφερω ...και οποτε το ρισκαρω συνηθως γινομαι ρεζιλι!
Επιπλεον, επειδη σπουδαζω ειναι λιγο δυσκολο να πω¨"ξερεις θα παω να δουλεψω και με τα λεφτα που θα βγαλω ,θα παω για λογοθεραπεια"...
Ειμαι σε αδιεξοδο ...αραγε θα μπορεσω ποτε να αποκτησω μια φυσιολογικη ζωη(εννοω μια ζωη χωρις μοναξια...)???

[Shakit]

Αν το μοναδικό σύμπτωμα που ξεκίνησε από το Δημοτικό σχολείο όπως έγραψες είναι ότι αντί για «ρ» έλεγες «λ», τότε αυτό δεν είναι τραυλισμός. Όμως, ακόμη και από αυτό το σύμπτωμα μόνο, υπάρχει ιδιαιτερότητα , και οι ψυχολογικές συνέπειες που την συνοδεύουν είναι κοινές με αυτές του τραυλισμού.

Αυτό που μας καταθλίβει δεν είναι η κατάσταση, αλλά η σημασία που δίνουμε σ' αυτήν.
Το να είσαι ευτυχισμένος δεν σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια. Σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει να δεις πέρα από τις ατέλειες...! 

[mirela]

Ο τραυλισμος ειναι μια ιδιαιτεροτητα με την οποια θα πρεπει να μαθουμε να ζουμε μαζι της για παντα. Ο τιτλος που εβαλες αντικατοπτριζει αυτο που νιωθεις και βιωνεις: φοβια. Ο φοβος ειναι ενα απο τα βασικα εσωτερικα χαρακτηριστικα του τραυλισμου. Φοβομαστε να αντιμετωπισουμε τον ''αορατο εχθρο'' που μας δυσκολευει την ζωη.
Καταρχην, προσωπικα, το πρωτο που πρεπει να κανεις ειναι να θελεις να αντιμετωπισεις τον τραυλισμο σου. Μιλησε στους γονεις σου ωστε να καταλαβουν την δυσκολια που αντιμετωπιζεις και να αισθανθουν αυτα που νιωθεις μηπως μπορεσουν να σε βοηθησουν οικονομικα. Αν ομως δεν υπαρξει καποια λυση ετσι, τοτε μπορεις να πιασεις δουλεια και ναι τα χρηματα που θα βγαλεις να τα χρησιμοποιησεις για λογοθεραπεια. Ο καθενας διαχειριζεται τα χρηματα του οπως θελει.
Αν βαλεις ως προτεραιοτητα την βελτιωση και τον ελεγχο της ομιλιας σου τοτε τα χρηματα που θα βγαλεις μπορεις να τα αξιοποιησεις για αυτον τον σκοπο. Μιλησε και με τον διευθυντη του κεντρου ωστε να μπορεσει να σου συστησει την καταλληλη θεραπεια.
Μην αφησεις το χρονο να περναει! Παρε τη ζωη στα χερια σου και πραγματοποιησε ολα αυτα που θελεις!
Μην εγκλωβιζεσαι μεσα στην μοναξια οπως λες! Δεν εισαι ο μονος που νιωθει ετσι... Εχω περασει και εγω παρομοια κατασταση. Δε πρεπει να ντρεπεσαι ουτε να απογοητευεσαι.
Αρκει να κανεις το βημα...
 

[Aria]

εγω κατάλαβα οτι ο τραυλισμός ειναι τοσο έντονος που δεν μπορει να βρει δουλειά.
απ την αλλη δεν μπορω να καταλάβω γιατι κατι τοσο ζωτικό για τα ατομα που τραυλίζουν,η λογοθεραπεια,
να ειναι τοσο ακριβή που να καταντάει προνόμιο.

[Njordin]