Ακολουθεί το ρεπορτάζ, έτσι όπως δημοσιεύτηκε στις 17-2-2011 στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» από τον δημοσιογράφο κ Πέτρο Στεφανή.
Η δημοσίευση του Ρεπορτάζ και του Συνδέσμου στο φόρουμ, γίνεται με την σύμφωνη γνώμη των προσώπων που πήραν μέρος στην συνέντευξη.
«Μιλούσα σαν τον βασιλιά»
Η ταινία «Ο λόγος του βασιλιά» θύµισε στους Έλληνες που τραυλίζουν τον αγώνα τους
«Αναζήτησα τη βοήθεια των ειδικών και βελτιώθηκε η ευφράδειά µου»
«Ο τραυλισµός µου είναι χρόνια τώρα µέρος της καθηµερινότητάς µου. Σε ανύποπτο χρόνο µε δυσκολεύει ακόµα και στα απλά λόγια µου, στον τρόπο επικοινωνίας µου µε τους άλλους. Από τότε όµως που αναζήτησα τη βοήθεια ειδικών, βελτιώθηκαν σηµαντικά και η ευφράδειά µου και η χαµηλή αυτοπεποίθησή µου».
Στο φινάλε της υποψήφιας για δώδεκα Οσκαρ ταινίας «Ο λόγος του βασιλιά», συγκινήθηκε πολύ. Στο πρόσωπο του Κόλιν Φερθ, του κινηµατογραφικού βασιλιά Γεωργίου ΣΤ’ της Αγγλίας, είδε τον εαυτό της και τον αγώνα της να αντιµετωπίσει τον τραυλισµό της. Η Μ. Χ, 28 ετών, τελειόφοιτος του Ιστορικού -Αρχαιολογικού, έχει µάθει πλέον να ζει µε τη λεκτική ιδιαιτερότητά της, την αστάθεια στην εκφορά του λόγου της.
«Τα πιο δύσκολα ήταν στην παιδική ηλικία µου, εκεί όπου στις τελευταίες τάξεις του δηµοτικού έγινε εµφανής η αδυναµία στη σωστή άρθρωσή µου. Ζοριζόµουν γι’αυτό και ζητούσα από τους δασκάλους µου να µη µου αναθέτουν ανάγνωση ή να πω µάθηµα µπροστά στα άλλα παιδιά. Και στο γυμνάσιο και το λύκειο, προσπαθούσα επίσης να κρυφτώ. Στην πορεία κατάλαβα πως ο τραυλισµός δεν κρύβεται», λέει.
«ΤΟ ΚΡΊΣΊΜΟ ΗΤΑΝ ότι στο σχολείο µου δεν βρέθηκε έστω ένας εκπαιδευτικός να µου πει ότι έχω ζήτηµα µε την οµιλία µου. Μονίµως συναντούσα αδιαφορία ή και έλλειψη ικανότητας εκ µέρους τους να αντιληφθούν έγκαιρα αυτή τη διαταραχή στη ροή της οµιλίας µου. Ούτε οι δικοί µου, βέβαια, είχαν απευθυνθεί νωρίς σε κάποιον ειδικό. Μου έδειχναν κατανόηση, αλλά και λανθασµένα πίστευαν ότι ήταν κάτι που θα µου περνούσε. Χάσαµε έτσι πολύτιµο χρόνο».
Ήταν φοιτήτρια η κ. Μ. Χ. όταν πήγε µόνη της σε λογοθεραπευτή.
«Μεγαλώνοντας αντιλήφθηκα ότι το µπλοκάρισµά µου γινόταν όλο και µεγαλύτερο, στα προφορικά µαθήµατα στη σχολή µου. ∆εν κοίταζα στα µάτια τον συνοµιλητή µου γιατί έτσι τραύλιζα περισσότερο. Κατά καιρούς ένιωθα πως είµαι ανίκανη να κάνω ακόµη και τα πιο απλά πράγµατα. Από ένα σηµείο και µετά, δυσκολευόµουν ακόµα και να µιλήσω στο τηλέφωνο! Ώσπου το αποφάσισα, γιατί είχα βρεθεί σε αδιέξοδο. Πήγα να το ψάξω, να δω τι είναι αυτό που έχω».
ΣΗΜΕΡΑ, η Μ. Χ. νιώθει άλλος άνθρωπος. Χάρη και στην καθοριστική βοήθεια που έλαβε την περασµένη χρονιά για δεύτερη φορά, απευθυνόµενη σε εξειδικευµένο Κέντρο Λόγου στην Αθήνα. Συνολικά έξι εβδοµάδες, σε δύο δόσεις, σε τετραµελές γκρουπ ήταν αρκετές για τη θεαµατική βελτίωσή της. «Εναν χρόνο πριν, δεν µιλούσα τόσο καλά όσο σήµερα! Εχω µειώσει σηµαντικά τα επίπεδα τραυλισµού µου γιατί έµαθα να ελέγχωκαι να διαχειρίζοµαι την κατάστασή µου».
«Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος για να είσαι ευτυχισμένος»
Ο 43χρονος Β. Π. δημόσιος υπάλληλος σε περιφερειακή πόλη, προσπέρασε επιτυχώς δυσάρεστες καταστάσεις του παρελθόντος, απόρροια του τραυλισµού του. Σήµερα, µετά και την κατάλληλη επιστηµονική υποστήριξη από το 2003 σε ειδικό θεραπευτικό κέντρο, έχει βελτιώσει αισθητά το λεκτικό του επίπεδο. «Θυµάµαι που ένας από τους δασκάλους µου στο ∆ηµοτικό, επειδή ήµουν ανήσυχος µια φορά στην αίθουσα, µε κορόιδεψε µιµούµενος την τραυλή οµιλία µου. Υπήρχαν κι ελάχιστοι συµµαθητές µου που, όποτε τσακωνόµασταν, επίσης µε πείραζαν για την οµιλία µου. Αρκετές φορές πάλι οι καθηγητές µου απέφευγαν να µε φορτώνουν µε δύσκολες εργασίες, να έχουν υπερβολικές απαιτήσεις στις προφορικές επιδόσεις µου. Ως ενήλικος έχασα περιστάσεις κι ευκαιρίες επικοινωνίας που αν δεν τις απέφευγα, ίσως να άλλαζαν εντελώς τη ζωή µου. Τότε ήµουν σίγουρος πως έφταιγε το τραυλισµός µου…», θυµάται.
Τώρα, ωστόσο, αναθεώρησε. «Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποίησα ότι κατά το παρελθόν χρησιµοποίησα ως άλλοθι τον τραυλισµό µου για να του φορτώνω όλες τις απορρίψεις, τις αποφυγές και τις απογοητεύσεις µου. Ηταν σαν να έλεγα στον εαυτό µου και στους άλλους “εγώ δεν φταίω σε τίποτα, για όλα φταίει ο τραυλισµός µου!” κι έτσι ξεµπέρδευα!»,παραδέχεται.
ΟΧΊ ΠΊΑ ΑΛΛΟΘΊ. «Πλέον, όµως, έχω καταφέρει η εκφορά του λόγου µου να µη µε επηρεάζει στις προσωπικές κι επαγγελµατικές σχέσεις µου. Όσοι µε ακούν να µιλάω, νοµίζω ότι µε κρίνουν πια από αυτά που τους λέω, όχι από το αν και πόσο τραυλίζω. Προσωπικά συνειδητοποίησα ότι σε όλη µου τη ζωή θα υπάρχει αυτή η ιδιαίτερη πτυχή µου, πως η οριστική απαλλαγή από τον τραυλισµό είναι ανέφικτη. Το να είσαι, όµως, ευτυχισµένος, δεν σηµαίνει ότι όλα είναι τέλεια. Σηµαίνει ότι έχεις αποφασίσει να δεις και πέρα από τις ατέλειές σου...», τονίζει.
Όλο το ρεπορτάζ υπάρχει στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&c ... id=4618633
Κέντρο Έρευνας και Θεραπείας Τραυλισμού
Forum
