Λοιπόν καιρός να συζητήσουμε και για τα συναισθηματικά μας ως τραυλοί που είμαστε.
Θα σας πω την θέση μου και μετά σας ακούω.
Για εμένα το θέμα πονάει πολύ. Ειμαι 35+ και ακόμα δεν έχω παντρευτεί. Η Αιτία για εμένα είναι ο τραυλισμός. Οι γυναίκες με της οποίες έχω βγεί κατα καιρούς μόλις κατάλαβαν ότι τραυλίζω ( το τρελό είναι ότι στην αρχή δεν το καταλαβαίνουν ) με τρόπο με απέφυγαν και μου γύρισαν την πλάτη. Για κάποιες δεν με πείραξε αλλά για κάποιες άλλες με σκότωσε. Και συγκεκριμένα με μιά συνάδελφο μου πριν 3 χρόνια σε μιά κρίσιμη ηλικία. Ηταν ότι έψαχνα μια ζωή. Το άλλο μου μισό. Την ερωτεύτηκα. Αλλά το κατάλαβα πως έκανε πίσω λόγω του τραυλισμού μου. Το ξεπέρασα βέβαια αλλά μερικές φορές το σκέφτομε με πόνο.
Πριν 2-3 μήνες πάλι βγήκα με μιά κοπέλα που μου άρεσα πολύ αλλά... τίποτα. Τα ίδια. Μόνο που αυτή την φορά κράτησα μεγάλες ανοχές και έτσι δεν πληγώθηκα σχεδόν καθόλου. Αλλά για 5-7 Ημέρες με είχε πειράξει πάλι πολύ το θέμα. Γενικά δεν έχω πρόβλημα να βρώ γυναίκα. Μορφωτικά, επαγγελματικά και οικονομικοκοινωνικά είμαι σε καλό σημείο. Στο να της κρατήσω έχω πρόβλημα...
. Και για όλα φταίει ο Τραυλισμός.
Στα 20+ και κάτι δεν με πείραζε και τόσο το όλο θέμα και έλεγα κάτι θα γίνει στο μέλλον. Είχα τα νιάτα μου. Αλλά τα χρόνια περνούσαν και τώρα στα 35+ έχει γίνει βάρος και πρόβλημα. Δεν κατηγορώ και την συνάδελφο μου, γιατί μιά όμορφη νέα μορφωμένη κοπέλα θα θέλει και κάποιον που να μπορεί να σταθεί δίπλα της και όχι να ντρέπεται να τον παρουσιάσει στους γύρω της. Και αυτός ο τελευταίος είμαι εγώ.
Ειλικρινά βαρέθηκα να βλέπω στην αρχή των ενθουσιασμό μιάς γυναίκας για εμένα και μετά να διακρίνω στα μάτια της την απογοήτευση της. Διότι από μακριά μέσα σε ένα Bar μπορεί να της αρέσω αλλά απο κοντά μετά δεν φτάνει μόνο αυτό.
Είχα δει σε ένα γερμανικό κανάλι ένα Reportage όπου ανάφερε τα 5 στάδια που μεσολαβούν ώστε να φτάσει ένας άντρας και μιά γυναίκα σε οριστικό δεσμό.
Σας τα παραθέτω :
1. Οπτική Επικοινωνία
2. Λεκτική Επικοινωνία
3. Πιάσιμο χεριών
4. Φιλή
5. Έρωτας
Μαντέψτε που κόβοντε οι τραυλοί συνήθως.
Ποτέ μου δεν κατάφερα να βρώ μιά σύντροφο που να με αποδεχτεί όπως είμαι. Αλλά γυναίκα που να θέλω και εγώ. Και εξηγώ... Γεγονός είναι ότι ο τραυλισμός μας αφαιρεί πολλούς πόντους. Συνέπεια αυτού είναι να με θέλουν κάποιες γυναίκες οι οποίες όμως δεν μου ταιριάζουν και δεν μπορώ να της ερωτευτώ. Μην με παρεξηγήσετε για νάρκισο, θέλω να με καταλάβετε. Δεν μπορώ για πχ να βγώ με μιά γυναίκα 140 κιλών ενώ εγώ είμαι αθλητής. Ε δεν θα πάει καλά. Για αυτό σας λέω ότι καταλαβαίνω και εν μέρη της γυναίκες που με απέρριψαν. Θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη να αποδεχτείς των άλλο ως τραυλό δίπλα σου. Και ιδίως όταν ζείς σε μιά επαρχιακή πόλη της κεντροδυτικής μακεδονίας.
Δεν ξέρω για εσάς αλλά νομίζω πως θα ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου μόνος. Ήδη άρχισα εδώ και χρόνια σιγά-σιγά να προτοιμάζομαι για αυτό και να το αποδέχομε. Και δεν με πειράζει τόσο που δεν θα παντερευτώ αλλα που δεν θα κάνω παιδιά. Αλλά διατηρώ και ανοιχτές ακόμα της ελπίδες μου. Εγώ έχω χαθεί λίγο σε αυτό το θέμα και δεν ξέρω πιά τι είναι σωστό να κάνω στην κατάσταση που είμαι.
Αυτά εν συντομία.Λοιπόν τι λέτε και εσείς ?.
Και όποιος πει ότι δεν αντιμετώπησε παρόμοιο πρόβλημα είναι τουλάχιστον ψεύτης. Πιστεύω πως ήμουν όσο πιό ειλικρινής γινόταν.