Γράψτε την προσωπική σας εμπειρία ενδιαφέρει όλους μας

[ΚΕΘΤ]

Πολλοί ενήλικοι που τραυλίζουν δεν έχουν συναντήσει ποτέ στη ζωή τους άλλο πρόσωπο που να τραυλίζει. Ακόμα και όταν έχουν γνωρίσει κάποιον πολλοί θεωρούν ότι το πρόβλημά του ήταν διαφορετικό από το δικό τους. Συμμετέχοντας στις θεραπευτικές ομάδες ανακαλύπτουν ότι δεν είναι οι μόνοι με τέτοιου είδους δυσκολία και ότι πολλές από τις εμπειρίες που έχουν βιώσει, πολλά απο τα συναισθήματα που έχουν νοιώσει τα έχουν ζήσει και άλλοι άνθρωποι. Κάντε ένα βήμα απευαισθητοποίησης δημοσιοποιώντας τη δική σας εμπειρία.

[panagiotis mpelmpas]

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΓΩ.ΕΩΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΕΝΑΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΕ ΤΡΑΥΛΙΣΜΟ.ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΠΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ΓΕΛΙΟ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΓΙΑΤΙ.

[Shakit]

Το ομαδικό πρόγραμμα το οποίο συμμετείχα, είχε για μένα πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Η διαφορετικότητα των άλλων μελών της ομάδας μου, με βοήθησε να δω με άλλη οπτική την δική μου διαφορετικότητα. Τα άλλα μέλη με βοήθησαν να δω εσωτερικές και εξωτερικές πτυχές μου, που διαφορετικά δεν θα τις έβλεπα ίσως ποτέ... 

[Λευτερησ]

γεια σας.εντελως τυχαια βρηκα αυτη την σελιδα.Μαλλον δεν ηταν τυχαιο εγω το προκαλεσα...πρωτη φορα ταυτιζονται οι σκεψεισ κ τα συναισθηματα μου στο θεμα του τραυλισμου με αλλων που εχουν την ιδια δυσκολια.εγω τραυλιζω απο πολυ μικρος,με τα χρονια ο φοβοσ μου μειωθηκε αλλα εχει μεινει καποιεσ φορεσ επιδεινωνεται κ καποιες μειωνεται,παλια θυμαμαι οτι δεν μιλουσα καθολου για να μην τραυλισω,δεν ελεγα μαθημα στο σχολειο ενω το ηξερα για να μην τραυλισω κ με κοροιδεψουν.απεφευγα την κοινωνικη ζωη γιατι σε ολα υπαρχει η αναγκη τησ ομιλιασ ακομα κ τωρα το κανω οχι ομωσ στο βαθμο που το εκανα τοτε...

[vassiliki]

Είμαι η Βασιλική και είμαι 32 χρόνων. Σε μένα ο τραυλισμός εμφανίστηκε όταν πήγαινα τρίτη δημοτικού. Εκείνη τη χρονιά μετακομίσαμε από τους Αμπελόκηπους στα Βριλήσσια. Τα πρώτα χρόνια στο σχολείο ήταν δύσκολα, αλλά δεν το έβαλα κάτω.Στο λύκειο και μετά στο Πανεπιστήμιο τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Στο γυμνάσιο έκανα την πρώτη προσπάθεια λογοθεραπείας και σήμερα συμμετέχω σε ομαδικό πρόγραμμα. Κατάλαβα ότι στην περίπτωση μου θέλει πολλή δουλεία, αφού ο τραυλισμός μου είναι έντονος. Παρόλα αυτά, ο τραυλισμός μου δεν στάθηκε πότε εμπόδιο στη ζωή μου και στις δραστηριότητες μου. Θα ήθελα πάρα πολύ να τον βελτιώσω χρησιμοποιώντας τις τεχνικές που μαθαίνουμε.

[Mike97]

Γεια σας είμαι ο Μιχάλης 17 ετων.Ο τραυλισμός μου εμφανιστηκε περιπου οταν ημουν τεσσαρων χρονων..
Το κατάλαβα οταν μιλούσα γρήγορα και δεν επερνα καλες ανάσες,επίσης οταν είχαμε καποιο θεατρικό στο χωριό μου,οπου συνεχιζεται ακομα και τωρα,ντρεπομαι και δυστάζω να μιλάω για πολύ ωρα..Επίσης στην τάξη οταν έρχεται η ώρα να διαβάσουμε καποιο κείμενο η μια εκθεση κρατιεμαι και δεν περνω την πρωτοβουλια να διαβάσω και εγώ!!
Τέλος εύχομαι με στην θεραπεία που εχω ενταχτεί να πετύχω καποιους στόχους που εχω βάλει για τον τραυλισμό μου!
Ευχαριστω

[anapnoi]

Γεια σας παιδιά!
Είμαι 27 χρονών και είμαι καινούριος στην παρέα σας.Χάρηκα πολύ που ανακάλυψα το συγκεκριμένο forum και σκέφτηκα να μοιραστώ και γω την ιστορία μου μαζί σας.Τραυλίζω από την 3η δημοτικού έως και σήμερα.Ίσως το έχω μεγαλοποιήσει αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι ο τρόπος ομιλίας μου είναι κάτι που το κουβαλάω καθημερινώς όλα αυτά τα χρόνια,σαν μια σκιά που με συνοδεύει που άλλοτε γίνεται τόσο μικρή και χάνεται και άλλοτε ένα βαρύ πυκνό σκοτάδι..Πήγα σχολείο,άριστος μαθητής,τέλειωσα ανώτατο πανεπιστήμιο,παράλληλα πολλά χόμπυ και ενασχόληση με αθλητισμό,φίλους περαστικούς και μόνιμους,από σχέσεις δεν έχω παράπονο αλλά..το στομάχι μου έχει γίνει πραγματικά πέτρα όλα αυτά τα χρόνια για να καταφέρω να κρύψω ή να μετριάσω τον τραυλισμό μου..και πάντα μόνος μου εγώ με τον εαυτό μου,σκέψου πως θα το πεις πότε θα το πεις,τι θα πεις και σε ποιον,σκαρφίσου ένα σωρό τεχνάσματα και πολλά άλλα τέτοια που με έκπληξη έχω διαβάσει και στις δικές σας αναρτήσεις ότι βρήκα πάρα πολλά κοινά με τα δικά μου.Δύο αποτυχημένες συνεδρίες λογοθεραπείας έχω κάνει μικρές βέβαια σε διάρκεια λόγω κόστους,μία στο λύκειο και μια σαν φοιτητής.Ο βαθμός τραυλισμού μου πραγματικά..όπου φυσάει ο άνεμος..μεγάλες διακυμάνσεις τόσο σε συχνότητα όσο και σε ένταση!Έχω καταλήξει πλέον ότι κακή ψυχολόγια με διαταραχή ομιλίας πάνε χέρι χέρι σε μένα,ενώ το διαβάζω και στο forum εδώ και το ξέρω πρέπει να το αποδεχτείς να το φέρεις στα μέτρα σου αλλά η μπιμ δύναμη της συνήθειας δεν είναι εύκολος αντίπαλος.Την συγκεκριμένη περίοδο επειδή βρίσκομαι στην "κάτω βόλτα",λόγω ανεργίας,λόγω αδιέξοδων γενικότερα εντάθηκε και με έχει καταβάλει σχετικά ο τραυλισμός με συνέπεια μια άρνηση,αδράνεια και κρυφτό από την ζωή ώσπου να καταλαγιάσει!Η αξία της ελευθερίας στη έκφραση είναι κάτι το ανεκτίμητο,αυτό είναι που με πεισμώνει και δεν το βάζω κάτω,μακάρι να βρεθώ μόνιμα στην Αθήνα και να μπορέσω να παρακολουθήσω τα σεμινάρια στο κέντρο.Αυτά.."αγωνιστικούς" χαιρετισμούς αδέρφια και μια κλισέ συμβουλή από μένα,για αρχή αγαπήστε τον εαυτό σας θα ξεκλειδώσετε πολλές πόρτες..