Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ και τα καλά δώρα της!

[Shakit]

Οι μεγαλύτεροι φόβοι του ανθρώπου, είναι μεταξύ άλλων οι εξής:
Ο θάνατος, η μοναξιά, ο πόνος, η πείνα, η απόρριψη.

Η απόρριψη οδηγεί σε κάποιους δρόμους. Κάποιοι από αυτούς, είναι ο δρόμος της μοναξιάς και ο δρόμος του (ψυχικού) πόνου. Από την απόρριψη των άλλων, πηγάζει η αυτοαπόρριψη. Η αυτοαπόρριψη έχει πολύ επικίνδυνο δηλητήριο.
Οταν η απόρριψη των άλλων δεν συνοδεύεται με αυτοαπόρριψη, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Πέρα βρέχει..
Αν για παράδειγμα η Madonna με απορρίψει ως χορευτή για τις επόμενες συναυλίες της, δεν θα πληγωθώ καθόλου, επειδή δεν νοιώθω επαγγελματίας χορευτής (ούτε έχω καμία σχέση με επαγγελματία χορευτή). Δεν τίθεται δηλαδή θέμα αυτοαπόρριψης.
Οταν μιλάμε για την απόρριψη, εννοούμε για την αυτοαπόρριψη που συνοδεύεται με την απόρριψη των άλλων.

Ο φόβος της απόρριψης, νομίζω οτι είναι ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου που τραυλίζει. Από αυτόν πηγάζουν όλοι οι υπόλοιποι φόβοι. Είναι νομίζω η βασικότερη από τις εξωτερικές αιτίες αφύπνησης του τραυλισμού.
Από ότι ξέρω, κανένας δεν τραυλίζει, όταν μιλάει μόνος του με τον εαυτό του (χωρίς κανέναν ακροατή).
Αυτό σημαίνει πως όταν δεν υπάρχει φόβος απόρριψης, παύει να υπάρχει τραυλισμός!

Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί καλύτερα αυτός ο φόβος?

Οπως και κάθε άλλος φόβος, έτσι κι αυτός, δεν θέλει καμία καταπολέμιση. Δεν υπάρχει κανένας εχθρός για να πολεμήσουμε..
Και η απόρριψη είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Απορρίπτουμε και μας απορρίπτουν.. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικα! 
Ο φόβος της απόρριψης, ανάμεσα σε άλλα, μας έχει βοηθήσει για να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας και για να γίνουμε πιο ώριμοι. 
Αν συμβεί η κατανόηση και η αποδοχή του φόβου, τότε ο φόβος αποδυναμώνεται. Παύει δηλαδή να είναι επώδυνος και να ενοχλεί. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να γίνει φίλος μας. 

Η απόρριψη μαζί με την αυτοαπόρριψη, εκτός από την αρνητική, έχει και την θετική πλευρά η οποία είναι γεμάτη από δώρα.

1. Ο πόνος της απόρριψης, με έκανε να αναθεωρήσω κάποιες απόψεις που είχα για τον εαυτό μου και για τον άλλον που την προκάλεσε.

2. Τις φορές που πληγωνόμουν άλλαζαν τα δεδομένα μου, επειδή τσακιζόταν ο κακός εγωισμός και η αλλαζονία μου.

3. Αναρωτιόμουν κάποιες φορές "Ποιά όρια ξεπέρασα, που ανάγκασα τον άλλον να με απορρίψει?"
Ετσι προσπαθούσα να καταννοήσω και να σεβαστώ περισσότερο τα όρια του άλλου.

4.Ο συσωρευμένος πόνος με έκανε να προσέχω περισσότερο, ώστε να μην πληγώνω με την δικιά μου απόρριψη κάποιους άλλους.

5. Η απόρριψη από αγαπημένα μου πρόσωπα, με έκανε να προσπαθώ να γίνομαι πιο συνειδητός απέναντί τους.
Απο τις διαπροσωπικές μου σχέσεις, γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου σε σχέση με κάποιους άλλους.

6. Από το σύνολο όλων των απορρίψεων έως τώρα, συμπεραίνω πως τις άντεξα όλες και πως βγήκα πιο δυνατός.
Εκανα κάποια βήματα προς την ωριμότητα, την ταπεινότητα και την αυτογνωσία.

Από όλα τα παραπάνω, μπόρεσα να κάνω κάποια βήματα συμφιλίωσης προς τον μεγαλύτερο φόβο που έχει σχέση με τον τραυλισμό μου. Τον φόβο της απόρριψης.
Οσο περισσότερο πληγωνόμουν, τόσο μεγαλύτερα και πιο εμφανή ήταν τα άνω δώρα που έπαιρνα.
Ολες τις περιπτώσεις τις ανέφερα σαν παρελθόν. Δεν "πέθαναν" τώρα. Αν συνεχίσω και στο μέλλον να πληγώνομαι απο την απόρριψη, νομίζω πως θα συνεχίσουν να υπάρχουν, σε κάποια γωνία, όλα τα δώρα που προανέφερα.

Για την τελευταία περίοδο της ζωής μου, πιο χρήσιμο θεωρώ το 6 δώρο. 

Ποιό από τα δικά σας δώρα θεωρείτε πιό χρήσιμο? 

[crash300]

[Pepe]

simfono me tin aftognosia episis exo mathei apo tin aporipsi na ektimo kai na aporipto kai go atoma

[Shakit]

Διάβασα κάπου ότι:
"Επιτυχημένος είναι ο άνθρωπος που χτίζει γερά θεμέλια με τη λάσπη που του πετούν οι άλλοι."

[dionisis]

file shakit exeis apodeiksei safws  oti eisai enas poli morfwmenos an8rwpos metrimenos p xei diavasei kserei ti leei pws to leei k ta lipa ...opws simfwnei k olo to forum ......alla exeis anaptiksei dikous s mixanismous na antimetwpizeis to psixiko pono k ta provlimata k sthn ousia pistevw zeis se ena pseutiko kosmo p iparxei poli analisi k poli filosofia ....epeidi exeis kanei dialogismo ksereis 5 pragmata parapanw ..alla den ginetai se ka8e s apantisi na iparxei meta i vivliografia tipou freud k lipa.....ayta den sta lew kapws ..einai ayta p  pistevw k sto finale sizitisi kanoume.........telos ayto p xw na pw de pistevw oti kaneis prepei na ma8ei ola ayta p les peri dwra tis aporripsis k alla tetoia epeidi den ekkfrazontai sth pragmatikothta alla se ena fantastiko kosmo p se exoun valei na skeftesai gia na antapekserxesai stis stenaxwries k ta provlimata s....den simainei oti epeidi exeis apla travlismo prepei na kaneis dialogismo na anakalipseis ton eayto ...k ipoti8etai na zeis kalitera........ayta pistevw einai pragmata allis diastasis ......pragmatika allis ...ama itan etsi as pigainan oloi na kanoun metensarkwsi se poulia k den kserw gw ti...gia na anakalipsoune thn alli ptixi tou eaytou tous ..opws les k ksanales......

[Shakit]

Μια ιστορία λέει ότι ένας ψόφιος σκύλος, κείτεται για μέρες στην άκρη του δρόμου.
1. Ο πρώτος περαστικός που πέρασε από δίπλα του σκέφτηκε: «τι απαίσια μυρωδιά!»
2. Ο δεύτερος περαστικός που πέρασε λίγο αργότερα σκέφτηκε: «Τι απαίσια εικόνα!»
3. Ο τρίτος σκέφτηκε: «το δέρμα που έχει απομείνει δεν φτάνει ούτε για να φτιαχτεί το κορδόνι ενός παπουτσιού!»
4. Ο τέταρτος σκέφτηκε: «Δεν βρέθηκε κανένας για να πετάξει αυτό το απαίσιο πράγμα από εδώ!»
5. Ο πέμπτος σκέφτηκε: «Τη λευκότητα των δοντιών του, θα την ζήλευε ακόμη και ένα μαργαριτάρι!»

Από τους 5 περαστικούς, κανένας δεν είναι πιο σωστός από τους άλλους, ούτε κανένας είναι πιο λάθος από τους άλλους. Από όλους τους περαστικούς, ο καθένας έχει την δικιά του οπτική, άρα την δικιά του αλήθεια.
Ακόμη κι αν πεις ότι ο πέμπτος βρίσκεται «σε άλλη διάσταση», δεν παύει αυτή η διάσταση να είναι μία από όλες τις άλλες οπτικές, μία από όλες τις άλλες αλήθειες.



Από τα 145 έως τώρα μηνύματα που έχω γράψει στο φόρουμ, δεν έχω αναφερθεί ποτέ στον διαλογισμό. Το μήνυμά σου Διονύση, μου δίνει την ευκαιρία για να πω λίγα λόγια για αυτόν, ώστε να αποφευχθούν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες.

Με δύο λόγια θα τολμούσα να πω ότι διαλογισμός είναι «η παρατήρηση, το ταξίδι στο εδώ και τώρα». Γιατί κάποιος να κάνει εσωτερική αναζήτηση με τη βοήθεια του διαλογισμού; Τι μπορεί να αναζητήσει μέσα από αυτόν; Ο καθένας έχει τους λόγους του. Ο λόγος που άρχισα να ασχολούμαι με τον διαλογισμό ήταν για να παρατηρήσω, για να ταξιδέψω, δηλαδή για να έρθω σε επαφή με το ψυχολογικό υπόβαθρο που έχει άμεση ή έμμεση σχέση με τον τραυλισμό μου.

Ο διαλογισμός και ειδικότερα ο θεραπευτικός διαλογισμός, με έχει βοηθήσει για να βγάλω στην επιφάνεια, να παρατηρήσω και να διερευνήσω κάποια άγνωστα, σκοτεινά και θολά μονοπάτια από την υποσυνείδητη πλευρά του εαυτού μου. Μπόρεσα να κατανοήσω, να εκφραστώ και να γίνω περισσότερο συνειδητός σε κάποιους μηχανισμούς και σε καταπιεσμένες συναισθηματικές μου αντιδράσεις και κατά συνέπεια και σε κάποιες από τις καταπιεσμένες ψυχολογικές αντιδράσεις εξαιτίας του τραυλισμού μου, όπως άμυνες, φόβους, ανασφάλειες, θυμός, κλπ..
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο διαλογισμός πρέπει να είναι κατάλληλος ή απαραίτητος για όλους. Δεν υπάρχει πρέπει. Υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές προσεγγίσεις που ενδεχομένως θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αυτογνωσία κάποιον, είτε έχει τραυλισμό, είτε όχι, αρκεί να το θέλει. Η ψυχοθεραπεία, η χοροθεραπεία, κλπ.

Για να επανέλθουμε στο πρωταρχικό θέμα Διονύση, νομίζω ότι ο Crash300 και ο Pepe, δεν χρειάστηκε να κάνουν διαλογισμό, ούτε να κάνουν «μετενσάρκωση σε πουλιά» (όπως περιπαικτικά είπες), για να πουν τη γνώμη τους για τα δικά τους «δώρα»…

[dionisis]

katarxas den den lew pereipaixtikes ekfraseis  opws les..lew ti proswpikh mou gnwmi k to ti einai ali8es toulaxiston g mena....episis den milaw g kanenan allon .gia sena milaw pou to kaneis se sxesi me tous allous//gia alli mia fora para8eteis ena paradeigma apo ayta p xeis ma8ei mesw tou dialogismou ( to paradeigma me to skilo) k nmzeis oti epidi exeis to diko s tropo na ermineyeis kai na apantas se ere8ismata vsk opws se exoun ma8ei ,,nmzeis pws exeis anagastika dikio sopiodipote 8ema...telospantwn 8a to kleisw edw to 8ema anaferontas s kati apo ta midamina pragmata p kserw(opws fenetai apo to foroum) se sxesi me sena ...les gia eswteriko taksidi swsta? pws to kaneis to eswteriko taksidi......eisai san na zeis mesa se oneiro...alliws den mporeis na to kaneis...k ta oneira polles fores apoteloun fantasia pou simainei mi pragmatikothta ..k i fantasia se ka8odiga opou 8elei ayth i malloun opou 8eleis esi na se ka8odigisei.....na kseka8arisw den exw kati proswpiko mazi s

[Shakit]

Με ρώτησες «πως το κάνεις το εσωτερικό ταξίδι;»
Έχω έρθει σε επαφή με έναν συνδυασμό βιωματικών θεραπειών και διαλογιστικών τεχνικών. Το σύνολο αυτής της επαφής και της επαφής με τον εσωτερισμό μου, χαρακτήρισα στο προηγούμενο μήνυμα σαν εσωτερικό «ταξίδι».

Οι βιωματικές θεραπείες με έχουν βοηθήσει να ανοίξω συναισθήματα και αισθήσεις που συνήθως δεν επέτρεπα να εκφραστούν.
Οι ενεργητικοί διαλογισμοί, ή με άλλα λόγια οι διαλογιστικές θεραπείες του μύστη Osho (Όσσο), μου έχουν δώσει την ευκαιρία να εκφραστώ και να διώξω τις εντάσεις, έτσι ώστε μετά να μπω στην ησυχία και στην παρατήρηση του μυαλού με μεγαλύτερη ευκολία. Ο διαλογισμός έδωσε χώρο στην αποδοχή μου, σε ότι κι αν συμβαίνει.

Από αυτό τον συνδυασμό της επαφής, κατάφερα να βρω σημαντικά εργαλεία για να αποβάλλω τις εντάσεις που μου δημιουργούσαν άγχος, για να γνωρίσω το δυναμικό μου και να γευτώ την χαρά και την απόλαυση όταν επέτρεπα στον εαυτό μου να είναι αυθεντικός.

Νομίζω ότι όποιος μπορέσει και εφαρμόσει στη ζωή του τους καρπούς αυτού του ταξιδιού, τότε μπορεί να νοιώσει μεταμόρφωση, αίσθηση γείωσης και σιγουριάς, καθαρότητα οράματος, ελπίδα, αντοχή στις δύσκολες καταστάσεις και  εσωτερική ησυχία…

Μου είπες «…νομίζεις πως έχεις αναγκαστικά δίκιο σε οποιοδήποτε θέμα».
Ο καθένας σε ότι λέει νομίζει ότι έχει δίκιο. Έτσι κι εγώ, νομίζω ότι έχω δίκιο, αλλά όχι σε σχέση με εσένα, ούτε σε σχέση με τους άλλους, αλλά σε σχέση με εμένα.
Σκοπός μου δεν είναι να είμαι καλύτερος από εσένα, ούτε από τους άλλους, αλλά να είμαι καλύτερος από εμένα, και ευτυχώς έχω κάνει αρκετά βήματα προς αυτόν το σκοπό.
Η σωστή κρίση είναι προϊόν εμπειρίας και η εμπειρία είναι προϊόν λανθασμένης κρίσης.

[fainomeno]

Μεσω τησ απορριψησ γνωριζεισ καλυτερα τον ευατο σου αλλα αυτο ειναι καλο για καποιο χρονικο διαστημα μετα πρεπει να ανοιχτεισ σε μεγαλυτερο βαθμο υαο ειναι για μενα ενα θετικο στοιχειο τησ απορριψησ

[KostasA]

Σε εμένα η απόρριψη έχει λειτουργίσει διαφορετικά. Με έκανε να μάθω τις δυνατοτητές μου και να στηρίζομαι μόνο σε αυτές. Νίωθω οτι έχω γίνει απελπιστικά επικριτικος με τους άλλους και σε αρκετά θέμματα καθόλου διαλακτικός.
Καταλαβαίνω απόλυτα πότε πληγώνω κάποιον αλλα δεν κάνω κάτι να το αλλάξω ακόμα και αν με πείραξε που τον πλήγωσα.

Δεν ξέρω αν φταίει η απόρριψη ή τελικά είμαι έτσι. Απλός προσπαθώ να το αλλάξω γιατι κουράζει και τους λιγοστούς ανθρώπους γύρο μου.

[Shakit]

KostasA είπες ότι «Η απόρριψη με έκανε να μάθω τις δυνατότητές μου και να στηρίζομαι μόνο σε αυτές».
Αυτή η αντίδραση ήταν σπουδαίο δώρο και για εμένα!

Η εκτεταμένη απόρριψη που βίωσα όταν ήμουν παιδί, με απώθησε από την ιδέα να ζητάω ψυχολογική βοήθεια. Αυτό με οδήγησε να εκπαιδεύσω τον εαυτό μου να στηρίζομαι μόνο στις δυνατότητές μου και έμαθα να μην ζητάω βοήθεια. Για πολλά χρόνια νόμιζα ότι είναι εγωιστικό και «ζητιανιά» όταν ζητάμε βοήθεια από τον άλλον.
Μετά από κάποια φιλική συζήτηση που είχα πρόσφατα, ευτυχώς συνειδητοποίησα ότι όταν ζητάει κάποιος βοήθεια, αυτό είναι στοιχείο ταπεινότητας και όχι εγωισμού.