Το τραύλισμα με έκανε καλύτερο

[Biokin]

Η αλήθεια είναι ότι με προβλημάτισε η αντίδρασή σου. Η επιθετικότητά σου λέει πολλά. Αν και το μήνυμά σου το διάβασα την ίδια μέρα που το έγραψες, δεν ήξερα πώς «έπρεπε» να σου απαντήσω.

Αν έβαζα το Εγώ μου μπροστά, θα σου απαντούσα από την πρώτη στιγμή το ίδιο επιθετικά, γιατί θα ένιωθα ότι επιδιώκεις να με «μειώσεις» με αυτά που γράφεις (να μειώσεις τα όσα γράφω τουλάχιστον, όχι εμένα προσωπικά). Έκατσα και το σκέφτηκα όμως λίγο παραπάνω. Δεν θα είχε νόημα να απαντήσω στο ίδιο ύφος, γιατί ο σκοπός της επικοινωνίας μας μέσα από αυτό το site δεν είναι να αποφορτιστούμε συναισθηματικά ή να θωρακίσουμε ακόμα περισσότερο το Εγώ μας (προσωπικά, δεν επιδιώκω κάτι τέτοιο).

Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι ο θυμός σου δεν αποτελεί μέρος της πραγματικότητας (αν και ισχυρίζεσαι ότι έχεις πολύ καλή εικόνα της ζωής σου και της πραγματικότητας). Η πραγματικότητα δεν στηρίζει τον θυμό σου απέναντι σε αυτά που έγραψα. Γι’ αυτό και η άρνησή σου εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο, ώστε να επιβεβαιώσεις τα όσα γνωρίζεις μέχρι σήμερα, αρνούμενη να αναζητήσεις κάποια άλλη πλευρά της πραγματικότητας που ενδεχομένως σε απαλλάξει (μερικά ή ολοκληρωτικά) από ασυνείδητες συνήθειες. Με άλλα λόγια, η επιθετικότητά σου επιβεβαιώνει την ανάγκη σου να παραμείνεις σταθερή στις απόψεις σου που αφορούν στη ζωή σου και στην πραγματικότητα, κάτι που αποτελεί εμπόδιο στην πορεία σου προς την αυτογνωσία. Και αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους, χωρίς να εξαιρώ τον εαυτό μου.

Το ξέρω ότι με όσα διάβασες τώρα (αν έφτασες μέχρι αυτό το σημείο) ενδεχομένως να εκνευρίστηκες περισσότερο (ή να είπες «τον μαλ..κα, το παίζει έξυπνος»). Αλλά επίτρεψέ μου να επιμείνω φιλικά σ’ αυτό: ο μεγαλύτερος εχθρός της αυτογνωσίας και της αναζήτησης της αλήθειας είναι η βεβαιότητα. Και το γράφω για να το εμπεδώσω πρώτος εγώ. Όπου υπάρχει βεβαιότητα, παύει η αναζήτηση.

[Shakit]

Γειά σου Biokin!..
Οι φόβοι, οι ανασφάλειες, οι άμυνες, ο θυμός, η απόρριψη, η λύπη (όπως η χαρά, το θάρρος, η κατανόηση, κλπ), θεωρώ πως είναι έμφυτα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης, άρα και δικά μου χαρακτηριστικά, επειδή προέρχονται από φυσική προδιάθεση.
Από τα παραπάνω, θέλω να ξεμοναχιάσω το χαρακτηριστικό της απόρριψης.
Η απόρριψη κατά γενική έννοια, θεωρώ πως είναι έμφυτο χαρακτηριστικό. Απορρίπτουμε κάποιες πράξεις και συμπεριφορές και εγκρίνουμε κάποιες άλλες. Αυτή η διαδικασία είναι χρήσιμη γιατί μας βοηθά να χτίσουμε την προσωπικότητά μας.

Οταν οι γονείς μου κατάλαβαν πως άρχισα να τραυλίζω, "υποδέχτηκαν" τον τραυλισμό μου ως "κουσούρι", δηλαδή ως ελάττωμα, μειονέκτημα, πρόβλημα, ατέλεια. Στα υπόψιν πως τραύλιζε και η αδελφή μου πρίν από μένα...
Δεν λέω πως έπρεπε να νιώσουν ευτυχία, ούτε πως έπρεπε να παρομοιάσουν τον τραυλισμό μου σαν προσόν, χάρισμα, αρετή ή προτέρημα.
Πολλές από τις μορφές της απόρριψης είναι θεωρώ επίκτητες και εξαρτώνται κυρίως από την παιδεία της εποχής, της κοινωνίας και της οικογένειας.
Η απόρριψη του τραυλισμού, όπως και η απόρριψη κάθε ιδιαιτερότητας, θεωρώ πως είναι επίκτητη μορφή απόρριψης.
Θα ήταν πιστεύω καλύτερα τα πράγματα για μένα αν οι γονείς μου και η κοινωνία που μεγάλωσα δέχονταν την ιδιαιτερότητά μου με αποδοχή και με σεβασμό χωρίς όρους. Αλλά το θέμα μου τώρα δεν είναι αυτό.
Η ίδια αντίδραση καταγράφηκε, από την παιδική μου ηλικία, και μέσα μου.
Κι εγώ με τη σειρά μου "έμαθα" να αντιμετωπίζω τον τραυλισμό μου σαν κουσούρι.
Δεν τον αποδεχόμουν, τον απέρριπτα και ήθελα να τον κρύψω..

Με αφορμή το παράδειγμα της απόρριψης, συνοπτικά ισχύει μέσα μου η παρακάτω άποψη.
Η απόρριψη, ως γενικό χαρακτηριστικό, θεωρώ πως είναι έμφυτο, δηλαδή και "δικό μου". Αυτή η εξήγηση "με εκφράζει και συντελεί στην αρμονία και στην ισορροπία μου".
Η αυτοαπόρριψη του τραυλισμού θεωρώ πως είναι επίκτητο δηλαδή "ξένο ή δανεικό" χαρακτηριστικό μου, και όταν συμβαίνει "αυξάνεται η σύγχυση και η νευρικότητά μου".

Biokin έγραψες σε κάποιο σημείο πως "Οταν πας να εκφράσεις στην άλλη την πρόθεσή σου να συνάψεις σχέση μαζί της, ο σκοπός σου δεν είναι να την πείσεις, αλλά να αποδεχτείς την κρίση της"
Μετά έγραψες πως "σε μια ερωτική σχέση η αποδοχή είναι σίγουρα το πρώτο βήμα". Κατά την δεύτερη εκδοχή, ο σκοπός σου είναι να την πείσεις πως είσαι κατάλληλος για αυτήν...
Ποια από τις δυο εκδοχές νομίζεις πως εφαρμόζεις περισσότερο?

[Biokin]

Δεν είναι δύο διαφορετικές εκδοχές. Το ότι η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα στη σύναψη μιας ερωτικής σχέσης ισχύει (αν ο ένας δεν αποδεχτεί τον άλλον δεν πρόκειται να δημιουργηθεί σχέση. Μόνο η σχέση επιβολής -εξουσιαστή/υπεξούσιου- δεν προϋποθέτει την αποδοχή του ενός από τον άλλον). Το ότι πρέπει να αποδεχόμαστε την απόρριψη, πάλι ισχύει. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

Ξαναγράφω το εξής: «Όταν ο σκοπός σου είναι να πείσεις κάποιον/α, εκεί εμφανίζεται η απόρριψη». Το φλερτ με ένα άτομο με το οποίο επιθυμείς να συνάψεις σχέση, υποκινείται από την επιθυμία σου να σε αποδεχτεί. Η επιθυμία, όμως, δεν είναι φύσει συνδεδεμένη με το φόβο της απόρριψης. Παρατηρώντας τα συναισθήματά μας (π.χ. της απογοήτευσης που συνήθως συνοδεύει την απόρριψη, ή του φόβου να νιώσουμε απογοήτευση) και εκλογικεύοντάς τα, η επιθυμία αποκόπτεται αυτομάτως από το φόβο της απόρριψης. Μια μικρή απογοήτευση μπορεί να τη νιώσουμε, αλλά αν την εκλογικεύσουμε θα την αποδεχτούμε.

Έτσι, θα επιθυμείς να γίνεις αποδεκτός από την κοπέλα που προφανώς σε ελκύει, χωρίς όμως να φοβάσαι την απόρριψή της, γιατί θα ξέρεις μέσα σου ότι η απόρριψή της δεν δηλώνει κάτι για σένα, αλλά δηλώνει μονάχα κάτι για το γούστο της. Ότι δηλαδή δεν ταιριάζεις σε αυτό που εκείνη επιθυμεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να φοβόμαστε μήπως δεν αρέσουμε στις κοπέλες και να σταματήσουμε να τις φλερτάρουμε. Είναι λογικό ότι δεν γίνεται να αρέσουμε (για χίλιους δυο λόγους) σε όλες. Επομένως, πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός ότι υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να απορριφθούμε. Είναι και η απόρριψη μέρος του παιχνιδιού.

Υ.Γ. Μην ξεχνάμε ότι οτιδήποτε σχετίζεται άμεσα με τη διαδικασία της αναπαραγωγής (όπως είναι το φλερτ), που υποκινείται από το ισχυρότερο ένστικτο όλων, είναι αρκετά πολύπλευρο και θα ήταν αφελές να σταθούμε μόνο στο ψυχολογικό κομμάτι. Τα βιολογικά στοιχεία της όλης υπόθεσης (οι ορμόνες, η μυρωδιά, τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του προσώπου, η σωματική δομή, κ.ά.) είναι κατά τη γνώμη μου πολύ πιο ισχυρά από το ψυχολογικό κομμάτι. Π.χ. όλοι ξέρουμε πώς αντιδρούν οι γυναίκες όταν αντικρίζουν έναν ψηλό και γεροδεμένο νέο άντρα, παρόλο που μπορεί να είναι ο πιο ντροπαλός άντρας του κόσμου. Μπροστά στα εξωτερικά χαρακτηριστικά που δηλώνουν υγεία και δύναμη, η ψυχολογία έρχεται δεύτερη (αναφέρομαι πάντα στη φάση του φλερτ). Θα ξεφεύγαμε, όμως, τελείως απ’ τη συζήτηση αν αναφέραμε άλλες λεπτομέρειες εδώ και θα μεταβαίναμε στα μονοπάτια της Εξέλιξης των Ειδών. Ο Δαρβίνος, ο Ντομπζάνσκι, κ.ά., είναι πάντα στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.

[mary]

Biokin να σε ρωτήσω κάτι? αν θέλεις μ απαντάς. είσαι κοινωνιολόγος? ή ψυχολόγος?

[miaxara]

εγω θα τον ρωταγα αν παίζει καμια περιληψη σε αυτα που γραφει

[mary]

[Chris]

pos katalh3ame sta flert kai sta ego apo ton traylismo pou htan to arxiko thema?

[dionisis]

paidia simfwnw gia ta 8etika alla ws ena shmeio....