εγω δεν θα σας αρχισω την ιστορια πολυ συγκεκριμένα..ποτε,πως και γιατι..
ολα ειναι πολυ θολά.θα στηριχθω στις μνημες μου γιατι δεν υπαρχει κανεις να με βοηθησει.
την μητερα μου που την ρώτησα παλι χτες δεν θυμάται λεει τιποτα,ο πατερας μου δεν ξερει τιποτα,μια χαρα λεει μιλαω,λιγο πιο αργα λεει να το παω μονο κ να μην αγχώνομαι.οκ!!
για το πως νιωθω για την σταση τους θα σας γραψω μια αλλη φορα.
εχω μια εικονα χαραγμένη στο μυαλό μου να ειμαι γυρω στα 7 κ να παιζω σε μια αλανα,εκει με θυμαμαι να τραβαω κατι γκάζια αλλα..κα κα κα κα κα κα ταστοφη.
αρα καπου εκει άρχισαν ολα.μετα νομιζω σταμάτησα για καποιο διάστημα κ μετα τον παντρεύτηκα τον μαγκα.
σχολειο δεν θυμαμαι καταστάσεις κ γενικα πως περασε. καθόλου.λες κ δεν πηγα ..λεσ και για καποιο λογο τα εχω σβήσει ολα.
οσο με θυμαμαι με τον τραυλιζω προσπαθώ διακαώς να τον κρυψω.με αποτελεσμα να ειμαι ενας αλλος ανθρωπος απο αυτο που ειμαι πραγματικά.
δεν μπορω να εχω χιουμορ γιατι την στιγμη που πρεπει να πω την ατακα εγω σκεφτομαι απο πριν την πω τιε λεξεισ που θα ξεστομίσω κ κολλάω πριν καν αρχισω.καθομαι λοιπον στην καρεκλα μου ήσυχα ήσυχα κ πινω το ποτάκι μου.
αυτο που βλεπουν οι αλλοι σε εμανα ειναι μια αντικοινωνική ,σνομπ,βαρια,χωρις χιουμορ χωρις κατι να πω(και πιστεψτεμε εχω πολλα να πω) οτι εχω προβλημα μνήμης(οχι δεν ξεχναω καθολου απλα δεν μπορω να το πω κ κανω τον κινεζο)
το μυαλο μου δουλεύει με 1000 οταν βρίσκομαι με κοσμο ..γιατι δεν υπαρχει αυθορμητισμός.
σκεφτομαι τι θα πω ,πως θα το πω ,πως μπορω να το πω, πιες λεξεις με βοηθάνε
και μεχρι να τα σκεφτω ολα αυτα το πουλακι εχει πετάξει ,η συζητηση εχει παει παρα κατω.
και η ζωη περναει ..κ εγω προτιμώ την απομόνωση.
ποσο θα ηθελα να αλλαξει κατι ..ποσο θα ηθελα να ζησω!!
