Εγω θυμαμαι να τραθλιζω απο την ηλικια των 5 με 6 ετων. Στην αρχη, ολοι πιστευαν οτι θα μου περασει και οτι ειμαι ακομα μικρος, οσο περνουσαν τα χρονια ομως, τοσο φαινοταν οτι η κατασταση ολο και χειροτερευε. Ο πατερας μου, μου ελεγε παντα οτι μονο εγω μπορω να το σταματησω. Και μαλιστα μονος μου. Ομως εγω ηξερα οτι δεν θα τα καταφερνα χωρις βοηθεια, και αυτος ηταν τεικα και ο λογος που ηρθα εδω. Στο σχολειο υπηρχαν παντα καποιοι που με κοροιδευαν για την ομιλια μου, τους οποιους και μισησα, αλλα υπηρχαν και καποια ατομα που με στηριζαν παντα, του οποιους και ευγνωμονω. Θυμαμαι παντως οτι στην 4η δημοτικου, δεν τραυλιζα καθολου. Τελος παντων ο τραυλισμος με ακολουθουσε οπου και αν πηγαινα και δεν με αφηνε ποτε ως τωρα. Χαιρομαι παρα πολυ που ειμαι μελος αυτου του προγραμματος και ελπιζω οτι θα τελειωσει καλα.
