από koskaps » Τετ Ιούλ 08, 2009 12:46 pm
Γειά σας και από μένα.Θα ήθελα και εγώ να σας παραθέσω την ιστορία του τραυλισμού μου σαν νέο μέλος που είμαι σε αυτό το forum. Ο τραυλισμός μου είναι κάτι που το θυμάμαι όσο ζώ. Είμαι 28 χρονών και από την πρώτη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου σαν παιδί θύμαμαι και την εικόνα να τραυλίζω. Φυσικά υποθέτω όπως εγώ έτσι και οι περισσότεροι εδω μέσα έχετε πέσει θύματα κοροϊδίας απο τα υπόλοιπα παιδιά. Έτσι κυρίως στο δημοτικό υπήρχαν κάποια παιδάκια που με κορόϊδευαν κάνοντάς με να αισθάνομαι άσχημα και πολλές φορές και απομονωμένο. Βέβαια ήμουν μικρός και δεν με πολυέννοιαζε.Πηγαίνοντας στο γυμνάσιο το πρόβλημα έγινε πιο έντονο με συνέπεια να αποφέυγω να συμμετέχω στο μάθημα, αν και ήθελα και να έχω πάντα παθητικό ρόλο. Εφιάλτης μου ήταν όταν με έβαζαν να διαβάζω απο το βιβλίο αλλά περιέργως δεν κόλλαγα πολύ όταν διάβαζα απο το βιβλίο. Είχα μια σταθερή ροή και την κράταγα. Και αυτό το έχασα στο Λύκειο και κυρίως στο πανεπιστήμιο. Ίσως γιατί είχα να διαβάσω για μεγάλο διάστημα απο βιβλίο και ξέχασα την τεχνική μου. Αυτό που θέλω να πω και να καταλήξω είναι οτι είναι δύσκολο να ζεις με το πρόβλημα του τραυλισμού και μου έχει στοιχίσει τόσο επαγγελματικά όσο και στα προσωπικά μου. Ελπίζω στο μέλλον να καταφέρω και να αποκτήσω έλεγχο στην ομιλία μου έτσι ώστε να ζήσω μια πιο ποιοτική ζωή.
