Είναι γεγονός..
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, κατά τη διάρκεια της νηπιακής ηλικίας, και μετά, βιώνουμε εμπειρίες και καταστάσεις που δεν θυμόμαστε.
Τα πρωταρχικά και τα περισσότερα ερεθίσματα, τα παίρνουμε από τους γονείς. Οι πρωταρχικές συναισθηματικές μας αντιδράσεις έχουν άμεση σχέση, από τα ερεθίσματα που μας δίνουν. Εξωτερικά ερεθίσματα, συναισθήματα, αντιδράσεις, κλπ, καταγράφονται στο υποσυνείδητο και επηρεάζουν όλη τη μετέπειτα ζωή μας. Οι γονείς αγνοούν ή υποτιμούν αυτή την πραγματικότητα.
Προγραμματισμός..
Οι γονείς, από την αρχή προσπαθούν να προγραμματίσουν το παιδί, για τα πάντα! Ένα προγραμματισμένο παιδί υποτίθεται πως ενσωματώνεται πιο εύκολα στην εκάστοτε προγραμματισμένη κοινωνία. Στην περίπτωση του τραυλισμού, οι προσπάθειες προγραμματισμού μπλοκάρουν την ικανότητα έκφρασης. Κάποιες από αυτές είναι: «Μίλα πιο αργά», «Πάρε μια βαθιά ανάσα πριν μιλήσεις», «Μην αγχώνεσαι» κλπ. Όσο μεγαλώνουν οι προσπάθειες προγραμματισμού, τόσο περισσότερο μπλοκάρεται η ικανότητα έκφρασης!
Η ευθύνη των γονέων..
Οι γονείς (και οι γονείς που τραυλίζουν) θα νοιώσουν στεναχώρια, φόβο, πανικό, απογοήτευση, ακόμη και υστερία, όταν εμφανιστεί, και φυσικά όταν εδραιωθεί, η τραυλή ομιλία στο παιδί τους. Αυτά τα συναισθήματα, ο κάθε γονέας (ακόμη κι αν είναι ο καλύτερος υποκριτής του κόσμου) δεν μπορεί να τα κρύβει για πολύ καιρό από το παιδί του. Τα παιδιά επειδή έχουν πολύ ανεπτυγμένο ένστικτο,
νοιώθουν ότι τα συναισθήματα των γονιών τους υποδηλώνουν πως ο τραυλισμός τους είναι κάποιο ελάττωμα, κάποιο πρόβλημα, είναι κάτι κακό, είναι κάτι που πρέπει να φύγει, ή τουλάχιστον κάτι που δεν πρέπει να φαίνεται.
Η απόρριψη του τραυλισμού και οι φόβοι που τον συνοδεύουν, πηγάζουν από την συναισθηματική αντίδραση των γονέων. Η απόρριψη και οι φόβοι, ριζώνουν και στα παιδιά. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις από τον τραυλισμό, είναι αυτές που περιέχουν το μικρόβιο της «αρρώστιας», και όχι ο ίδιος ο τραυλισμός. Η σχέση που αποκτάει το παιδί με τον τραυλισμό του, εξαρτάται από τη σχέση που έχουν οι γονείς με τον τραυλισμό του.
Η σημαντικότητα της ευθύνης τους, είναι πολύ μεγάλη!
Μηχανισμός..
Η συναισθηματική αντίδραση των γονιών απέναντι στον τραυλισμό του παιδιού τους, είναι ένας «μηχανισμός». Αυτός ο μηχανισμός μεταφέρεται στο παιδί, και καταγράφεται στο υποσυνείδητό του. Καθώς το παιδί μεγαλώνει και πάει στο σχολείο, στο μηχανισμό του τραυλισμού του, προστίθενται κι άλλα «πράγματα». Ο μηχανισμός μεταλλάσσεται και παραμένει.
Κατά την διάρκεια της εφηβείας, στο γυμνάσιο και αργότερα στο λύκειο, στο μηχανισμό προστίθενται κι άλλα «πράγματα». Ο μηχανισμός εξακολουθεί να εδραιώνεται και να δυναμώνει..
Ο τραυλισμός είναι μια κατάσταση, μια πραγματικότητα. Επειδή δεν συμβαίνει στην πλειοψηφία των ανθρώπων, είναι μια ιδιαίτερη κατάσταση, μια ιδιαιτερότητα. Η έννοια «πρόβλημα» είναι χαρακτηρισμός και όχι κατάσταση. Όταν ο χαρακτηρισμός "πρόβλημα" παγιώνεται και παραμένει, τότε γίνεται κατάσταση και πραγματικότητα. Για αυτό, ο τραυλισμός θεωρείται πρόβλημα. Όσο παραμένει το πρόβλημα, γίνεται «αρρώστια» και αντιμετωπίζεται δυστυχώς ως «αρρώστια».
Για όσους τραυλίζουν..
Κάποιες από τις πιο συνηθισμένες μη αποδεκτές ιδιαιτερότητες των ανθρώπων, είναι οι παρακάτω.
• Για τους άντρες: η φαλάκρα, η μεγάλη κοιλιά, το κοντό ύψος, κλπ
• Για τις γυναίκες: το πάχος, το μικρό στήθος, οι φακίδες, κλπ
Αν οι γονείς δεν μπορούν να αποδεχτούν τις όποιες δικές τους ιδιαιτερότητες, τότε πως θα μπορέσουν να αποδεχτούν την ιδιαιτερότητα του τραυλισμού;
Η κοινωνία που ζούμε, δεν είναι ενημερωμένη για τον τραυλισμό. Κατά συνέπεια, ούτε οι γονείς είναι ενημερωμένοι, γιατί είναι κι αυτοί «τμήματα» της ίδιας κοινωνίας. Γι αυτό, ας μην πάρουμε τα όπλα για να τους «σκοτώσουμε».
Λογοθεραπευτές..
Κατερίνα, δεν μπορώ και δεν θέλω να κρίνω τον παιδίατρο, ούτε την Λογοθεραπεύτρια του παιδιού σου. Θέλω να πω πως γενικά υπάρχουν αρκετοί Λογοθεραπευτές (μέσα σε αυτούς υπάρχουν αρκετοί απατεώνες). Όσο κι αν το θέλουν, πιστεύω πως οι περισσότεροι δεν μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα. Είχα πέσει κι εγώ παλιότερα (όπως και αρκετοί άλλοι φίλοι από το ΚΕΘΤ) θύμα απατεώνων και αποτυχημένων θεραπειών.
Ευτυχώς, πριν από λίγα χρόνια έμαθα για το ΚΕΘΤ. Έχω συμμετάσχει σε ομαδικό πρόγραμμα τροποποίησης τραυλισμού, με την καθοδήγηση του κ Φούρλα. Η λεκτική μου επικοινωνία βελτιώθηκε κατά πολύ! Επίσης βελτιώθηκαν κατά πολύ και οι συναισθηματικές μου αντιδράσεις σε σχέση με τον τραυλισμό. Ο τρόπος που το ΚΕΘΤ αντιμετωπίζει τον τραυλισμό είναι εξαιρετικός. Αν διαβάσεις κι άλλα σχόλια, και από άλλα άτομα που συμμετείχαν παλιότερα ή που συμμετέχουν τώρα σε κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα του ΚΕΘΤ, ελπίζω να το διαπιστώσεις.
Κατάλληλες παρεμβάσεις..
Γονείς που είστε; Εκμεταλλευτείτε με τον καλύτερο τρόπο τον χώρο του φιλόξενου Φόρουμ. Μοιραστείτε τις εμπειρίες σας. Ρωτήστε. Συζητήστε μεταξύ σας. Διεκδικήστε την ενημέρωση.
Αγαπητοί γονείς
• Μην προσπαθείτε να προγραμματίσετε την ομιλία του παιδιού σας. Όταν προσπαθεί να μιλήσει, μην το βοηθάτε, μην παρεμβαίνετε και μην κρίνετε. Αφήστε να τελειώσει τη φράση που προσπαθεί για να πει. Να κοιτάτε το παιδί σας στα μάτια όταν μιλάει, με υπομονή, και να μην το ακούτε αδιάφορα.
• Αποδεχτείτε τον τραυλισμό του παιδιού ως μία ιδιαιτερότητα και όχι ως μία «αρρώστια». Αν το καταφέρετε αυτό, τότε πιστεύω πως θα μπορείτε να διαχειρίζεστε καλύτερα τις απογοητεύσεις του παιδιού σας από τον τραυλισμό του.
• Αποδοχή του τραυλισμού, δεν πρέπει να σημαίνει και αποφυγή του Λογοθεραπευτή. Η αποδοχή βοηθάει πολλαπλάσια την τροποποίηση του τραυλισμού. Βρείτε έναν καλό Λογοθεραπευτή.
Κάνετε τα παιδιά σας να καταλάβουν πως ο λόγος που τα στέλνετε σε Λογοθεραπευτή, δεν είναι για να απαλλαγούν από την «αρρώστια» του τραυλισμού. Είναι για να αποκτήσουν μια αποδεκτή ομιλία, πρώτα για τον εαυτό τους και μετά για την απαίδευτη κοινωνία…
• Μην πιέζετε το παιδί σας για να εξασκεί όσο συχνότερα γίνεται, τις τεχνικές που του έμαθε ο Λογοθεραπευτής.
Η σωτηρία..
Κατερίνα σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία:
• για να πω κάποια πράγματα για τους γονείς.
• για να τους "προκαλέσω" και να τους προσκαλέσω, ώστε να συμμετάσχουν κι αυτοί στο χώρο του φιλόξενου Φόρουμ.
«Υπάρχει σωτηρία;» ρώτησες με αγωνία. Νομίζω πως η «σωτηρία» ξεκινάει από εσένα...
Τελευταία επεξεργασία από Anonymous και Τετ Οκτ 21, 2009 1:33 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
) και εχουν να μου προτεινουν λυσεις.
